Que é a biotecnoloxía?

A biotecnoloxía é precisamente o uso de maquinaria biolóxica doutros seres vivos, co que é un beneficio para os seres humanos, ou porque un produto valioso obtense ou porque un proceso industrial é mellorada. A través da biotecnoloxía, os científicos están a buscar formas de explotar a "tecnoloxía biolóxica" dos seres vivos para producir alimentos máis sans, mellores medicamentos, materiais máis resistentes ou menos contaminantes, colleitas máis produtivas, fontes de enerxía renovables e ata sistemas para eliminar a contaminación . Biotecnoloxía está presente en Medicina e Sanidade Animal, participando tanto en diagnóstico e tratamento de enfermidades

Para que serven os xenes?.

Cromosomas conteñen as instrucións para gañar a vida. Son atopados en case todas as células e os núcleos están feitos de filamentos de ADN (ácido desoxirribonucleico).
Un xene pode definirse de varias formas diferentes. Desde o punto de vista molecular, que é un segmento de ADN que codifica unha proteína, xunto con instrucións para cando e onde e en que cantidades deben ter esta proteína.
Existen varias maneiras en que o código xenético poden ser modificados. Por veces, os xenes suprímense ou aparecendo en calquera outra parte do cromosoma, ou partes de xenes son trocadas entre cromosomas. Como resultado, o xene pode non funcionar ou facer mal. "As mutacións puntuais" cambiar o código xenético, cambiando as letras en códons (palabras xenéticas de tres símbolos que especifican cales proteínas facer). Isto pode cambiar a proteína.

O ADN e os xenes.

Que é ADN?

É desoxirribonucleótido de ácido nucleico. É unha molécula presente en case todas as células que conteñen a información xenética. Esta molécula ten o código que determina as características e rendemento dun individuo. Tamén é responsable de transmitir a información de cales son os nosos fillos, a molécula da herdanza.

QUE É O XEN?

O xene é a unidade de almacenamento de seres vivos. Eles tamén son as unidades que son herdadas, pasadas de pais a fillos. Un xene é unha codificación de segmento de ADN para unha proteína.

Mendel: un traballo pioneiro

Naceu o 20 de xullo de 1822, en Heizendorf, actual República Checa. Era un monxe católico que dedicou o seu tempo libre ao naturalismo e investigacións sobre o concepto de herdanza, bastante vago naquela época, pero fundamental para futuras investigacións Charles Darwin.

Gregor Mendel traballou con chícharos Pisum sativum (chícharos), especialmente con dúas variedades da mesma: un que produciron sementes amarelas e outras que producen sementes verdes. Mendel realizados cruzamentos entre estas especies, observando que a primeira xeración producido exclusivamente plantas que producen sementes amarillas.A esta xeración chamada primeira xeración filial.
Este dicotonia entre xenes dominantes e recessivos sería a raíz das súas tres leis fundamentais da herdanza xenética

- Lei Primeiro ou principio de uniformidade: "Cando dous individuos de raza pura cruzan, os híbridos resultantes son todos iguais."
-Lei segundo ou principio de segregación: "Certos individuos son capaces de transmitir un personaxe, aínda que eles non son revelados".
-Lei Terceiro ou principio de combinación independente: a terceira lei de Mendel refírese ao cruzamento prohibido (cando se considera dous ou máis caracteres).

Diccionario de términos médicos

 

1.Acento -> Signo con que, según determinadas regras, representa na escritura o acento prosódico.

2.Acepción-> Cada un dos significados diferentes dunha palabra ou unha locución

3.Bilabial-> Dicese do sonido consonántico que se pronuncia aproximando ou xuntando os labios, como o das letras b ou m.

4.Central-> Dicese do sonido consonántico que pronunciase colocando a lingua no centro do paladar, como o da consoante e no español xeneral

5.Coordinación-> Unión de palabras, gfrupos u oracións sintáticamente equivalentes por medio dunha conxunción coordinante.

6.Desiderativo-> Que expresa desexo.

7. Diptongo-> No corpo do diccionario

8.Estilo-> Forma que adopta o enunciado dependendo do modo de reproducir o que alguén di.

9. Étimo-> Palabra da que outra procede historicamente.

10.Fonoloxía-> Disciplina que estuda a organización linguistica dos sonidos dunha lingua.

11.Galicismo-> Palabra, expresión ou rasgo idiomático propios da lingua francesa que penetran noutra lingua

12.Neologismo-> Palabra ou expresión novas nunha lingua

Enfermidades raras e mediciñas alternativas.

síndrome de Kuru:

Eles caracterízanse por ataques súbitos de risa imparable, tropezo, fan a vesga, dicir parvadas e, finalmente, morrer.

Esta enfermidade estaba matando rir toda a tribo de Nova Guinea, ata que, en 1976, o médico Carleton Gajdusek suxeriu abandonar o hábito de comer os seus parentes mortos para aumentar a súa sabedoría ... En principio, riron afrontan, pero despois respectaron a idea; enfermidade deixou inmediatamente e Gajdusek recibiu un Premio Nobel de Medicina.

A verdadeira cola Humano (cola vestigial):

Neste anomalía da presenza dunha cola vestigial visto na rexión de extrema do sacro, cóccix a nivel. Esta cola está composta de tecido conxuntivo, músculos, vasos sanguíneos, nervios, pel, cartilaxe e vértebras.

A causa non é coñecida en profundidade. Crese que ocorra por mutación dos xenes responsables da produción da célula programada que foron deseñados para formar unha morte celular cola.

Síndrome de lobisomem (hipertricose lanuginosa conxénita):

As persoas que teñen que son completamente cubertos por unha longa lanugem de cabelo, excepto nas palmas das mans e dos pés. A lonxitude dos cales pode alcanzar o pelo é de 25 centímetros.

A lanugem é o cabelo fino e negro (como fuzz) en recén nacidos nos ombros e brazos e xeralmente desaparece despois do primeiro mes despois do nacemento. Naqueles con esta forma de lanugem hipertricose persiste e pode crecer ao longo da vida ou desaparecer ao longo dos anos. O tratamento para o síndrome de lobisomem, debe facerse coa retirada dos polos para obter unha pel máis lisa nos lugares onde o crecemento do pelo é, normalmente, máis reducido, especialmente nas mulleres.

A aspirina, historia dun medicamento.

O 10 de outubro de 1897, Félix Hoffmann indicou o procedemento para a obtención do chamado aspirina. Esta podería ser a data que marca o nacemento do "remedio popular milagroso.La" Aspirina "útil no alivio de dores de cabeza, musculares e moitos outros utilidades que co paso do tempo foron engadidos ás propiedades desta" pílula branca " .
Aspirina, ácido acetilsalicílico, é quimicamente un estériles acetilada de ácido salicílico. El é un ingrediente activo cuxo primeiro indicacións mostran que como axentes analxésicos, antipiréticos e antiinflamatorios, eficaz e ben tolerada.
Aqueles primeiros "drogas" se atopan na natureza, especialmente nas plantas. E os nosos antepasados ​​descubriron que casca de salgueiro deu alivio para algunhas destas enfermidades, pero desde a Idade Media ata o século XVIII, non se sabe por que, pero foi esquecido.
Xa era en 1763, cando Edward Stone presentou un informe no Royal Society of Medicine Inglés recoñecendo as súas propiedades. Edward realizou un estudo en 50 pacientes que sofren de febres, e na súa conclusión destacou o seu efecto antipirético.

E. Jenner e R. Koch, a loita contra as infeccións.

Louis Pasteur e Robert Koch mostrou o século XIX que moitas enfermidades teñen unha orixe infecciosa. Eles illados e cultivados os xermes que causan moitas enfermidades infecciosas e vacinas desenvolvidas, métodos de esterilización e medicamentos. As liñas de traballo dos fundadores da teoría xerme levou ao descubrimento de vacinas, axentes quimioterapêuticos, antiséptico e antibióticos. Pero antes do establecemento e aceptou a teoría dos xermes, Edward Jenner xa introducira a vacina contra a varíola e Semmelweis descubrira a orixe da febre puerperal, reducindo a súa mortalidade co uso do primeiro antiséptico: cloruro de calcio. teoría dos xermes, o século XIX, Louis Pasteur e Robert Koch desenvolveu a teoría dos xermes. Eles entenden que moitas enfermidades, como a rabia ea tuberculose son de orixe infecciosa e que son transmitidos a partir infectada aos sans, que entón contraen a enfermidade foron dadas. Para un xerme que causa a enfermidade se pode considerar cumprida unha serie de requisitos que foron establecidas por Robert Koch. En primeiro lugar, os tecidos do organismo enfermo foi capaz de identificar o microorganismo, en principio, refírese á enfermidade. Entón, se a semente foi inoculada a unha enfermidade animal san foi producido e que era necesario que podía identificar de novo os mesmos xermes nos seus tecidos.
Pero os seus poderes de observación, en ausencia da teoría dos xermes, permitiu Jenner introduciu a primeira vacina e Semmelweis, a primeira vacinación antiséptico.La iniciouse empiricamente por Edward Jenner e grazas a Pasteur converteuse en xeneralizada. A partir do traballo de Pasteur desenvolveron moitas vacinas eficaces contra enfermidades infecciosas

A peste negra: azote da humanidade.

A mediados del siglo XIV, entre 1346 y 1347, estalló la mayor epidemia de peste de la historia de Europa. Desde entonces la peste negra se convirtió en una inseparable compañera de viaje de la población europea, hasta su último brote a principios del siglo XVIII. Sin embargo, el mal jamás se volvió a manifestar con la virulencia de 1346-1353. Por entonces había otras enfermedades endémicas que azotaban constantemente a la población, como la disentería, la gripe, el sarampión y la lepra, la más temida. Pero la peste tuvo un impacto pavoroso: por un lado, era un huésped inesperado, desconocido y fatal, del cual se ignoraba tanto su origen como su terapia; por otro lado, afectaba a todos, sin distinguir apenas entre pobres y ricos.
A mediados do século  XIV, entre 1346 e 1347, estalló la maior epidemia de peste da historia de Europa. Dende entón a peste negra converteuse nunha inseparable compañeira de viaxe da poboación  europea,hata su último brote a principios do século XVIII.
Sobre o orixe das enfermidades contagiosas, atribuían o mal a os miasmas, é dicir, a corrupción do aire provocada pola emanación de materia orgánica en descomposición, a cal imaxinaronse que a peste podía ter un orixe astrlóxico (xa fose a conxunción de determinados pranetas, os elipses ou ben o paso de cometas) o ben xeolóxico( como producto de erupciones volcánicas e movementos sísmicos que liberaban gases e efluvios tóxicos). Todos estos feitos considerabanse fenómenos sobrenaturais achacables a cólera divina polos pecados da humanidade.

ENTÓN COMO SE PROPAGOU ESTA EPIDEMIA?
No siglo XIX superouse a idea dun orixe sobrenatural da peste. O temor dun posible contaxio a escala planetaria da epidemia, que, que enton habíase extendido por amplias rexións de Asia, deu un forte impulso a investigación científica, e foi así como os bacteriólogos Kitasato e Yersin, descubriron que o orixe da peste era a bacteria yersinia pestis, que afectaba as ratas negras e a outros roedores e se transmitía a tavés dos parásitos que vivían en esos animais, en especial as pulgas, as cales inoculaban o bacilo a os humanos coa sua picadura. A peste era, pois, unha zoonosis, unha enfermidade que pasa dos animais a os seres humanos. O contaxio erea fácil porque ratas e humanos estaban presentes en graneiros, molinos e casas.

ONDE SE INICIOU ESTA PESTE?
O punto de partida situouse na cidade comercial de Caffa (actual Feodosia), na península de Crimea, a orillas do mar Negro. A peste negra de mediados do século XIV estendeuse rapidamente polas rexións da conca mediterranea e o resto de Europa en puoucos anos.

Chamáns, bruxas e medicos:nos inicios da mediciña.

Os Chamáns:  

Os estudos sobre os chamanismo indican que a veces, mediante hervas, raizes, sutanzas vexetales, suxestión oun efecto placebo cumpren a función e realmente sanan. Por outra parte, se supon que seu poder de suxestión produce efectos terapéuticos en quenes padecen pánico, angustia e outros desequilibros psíquicos.
Os estudos revelaron que tribus dominadas polos incas de América do sur poseían coñecementos que lles permitian controlar a depresión  mediante o uso da coca.

As bruxas:

 Eran mulleres emancipadas, solteiras xeneralmente, que vivían da elaboración de remedios caseiros. Hoxe podrían compararse, salvando as distanzas, con farmacéuticos, curandeiras ou incluso químicas. Eran mulleres da ciencia, que poñian na practica coñecementos heredados sobre plantas medicinais ou unguentos caseiros. Certamente, eran mulleres de moita reoutación nas comunidades locais as que se acudía asiduamente cando a mediciña oficial era incapaz de encontrar condeas e executadas mulleres que, como Anna Goeldi, non tiñan ningunha relación coa cienza ou a mediciña.Hemos de ter en conta que falamos dunha época na que o adulterio era delito, así, se sospeita que moitas mulleres foron acusadas de bruxería por homes casados que tiñan su confesión.






Médicos:

O médico dedícase ao exercicio da mediciña, que está entre as denominadas ciencias da saude. Este grupo abarca todas as disciplinas encargas de analizar as enfermidades e a saude e, a un nivel mais xeneral, a vida e a morte. Su obxetivo é desarrollar tarefas de prevención e ofrecer tratamentos ante os trastornos que alteran o benestar dos individuos.
A concepción actual da saude, de todas formas, supón que a enfermidade non é condición imprescindible para que exista unha relación entre un médico e un pacente, xa que se coñece como saude ao estado que goza unha persona cando experimenta o bienestar do corpo, pero tamen da mente e a nivel social.

Entre as distintas tarefas que realiza un médico, encontrase a recabaciónde información acerca do estado do pacente a través de diversas herramentas, o análise de dicha información, o establecemento dun programa de tratamento e a formación do pacente respecto a su propia saude